Save lives by sharing yours

Marami man ang hindi maniwala, para sabihin sa inyo ang katotohanan, bukod sa walang magawa sa buhay, ang titulo ng post kong ito ang isa sa mga dahilan kung bakit may nababasang   kayong mga kwentong nakaka ngayon.  Ito kasi ang dahilan kung bakit ako nag blog.

Pero sa paglipas ng panahon, dumarami ang naging mambabasa ng blog kong ito. Minsan  may magttxt na lang  bigla sa akin. “nabasa ko blog mo ah?  May problema ka?” o kaya naman “ Oi inlove ka nanaman,” meron ding  “ nagaadik ka naman, tumira ka nanaman siguro ng katol”. Dahil dito pakiramdam ko  unti unti na akong nawalan ng privacy. Pakiramdam ko hindi ganun kasafe ang blog ko para paglabasan ng lahat ng saloobin ko.  Nagkaroon ako ng pag aalinlangan na baka isang araw may makabasa  ng mga ito, at hindi man sadya ay  masaktan ko sila o kaya mapaluha. Oo masama ang ugali ko pero hindi kaya ng konsensiya ko na maging dahilan kung bakit lumuluha at nasasaktan ang isang tao.  Dahil dito  nagbago ang tingin ko sa blog ko, hindi na ito yung kagaya ng dati na nailalagay ko lahat ng gusto ko, masaya, malungkot o bastos man. Pakiramdam ko tuloy  ang blog ko ay parang isang maliit na box na kung saan pilit kong pinagkakasya ang mga libro librong laman ng isip ko.

Kaya ngayon, ipinapangako  ko na muli kong ibabalik ang dating kikilabotz na kilala ninyo. Sisimulan ko ito sa pagkukuwento ng misteryoso kong buhay pag ibig.

Magmahalan tayo, ito ang pinaka mahalagang utos sa atin ni Lord. Pero bakit ganun? Merong tinatawag na bawal na pag ibig? Kelan pa naging mali ang magmahal? Ika nga ni  3^rd party “ hindi lahat ng party masaya” . At aaminin ko, Member ako ng 3^rd party club.

Para sa mga hindi nakakaalam, few years ago, yung medyo payat pa ko, Si kikilabotz ay umibig sa isang magandang binibini.  Minahal niya ito ng sobra sobra. Sa sobrang pagmamahal nagawa kong ibigay ang lahat. Maging ang hot na hot na inosenteng katawan ko. Pero kagaya ng ilang love story, hindi naging maganda ang ending. Nilabasan kasi ako agad, ang bilis, parang kakapasok pa lang eh. I mean, lumabas agad siya sa puso ko. Kahit anong pigil ko, pilit siyang kumawala. Iniwan niya akong  nagiisa, sugatan at hindi malaman ag gagawin. Ginawa ko ang lahat ng magagawa ko, kahit ang umiyak sa harap ng camera at ipost sa youtube. Nagawa ko lahat iyon para maayos ang lahat. Pero ganun talaga ang life. Mapaglaro. 

Pinilit kong mag move on, Nagawa ko ito sa pakikipagdate sa ibat ibang mga babae. Hindi ako naging mabait, kasi marami rin akong nasaktan at meron  din akong napaasa. Dumating na rin sa point na akala ko hindi ko na magagawa pang magmahal ulit ng tunay. Hanggang sa nagkita kami ng aking soulmate, bigla nag iba ang kulay ng mundong ginagalawan ko. Kulay pagibig.

Muling tumibok yung puso ko, Muling dumaloy sa ugat ko ang salitang pagmamahal, Bumalik ang mga ngiti sa mata ko,Inlove na nga ata to, pero may probema. May boyfriend siya at alam kong mahal na mahal niya.

Wala naman akong balak na agawin siya, Ewan ko ba? Isang araw bigla na lng hindi ko na napigilan ang sarili k, Inamin ko na sa kanya na mahal ko siya. Mahal na mahal.  Ang saya saya ko nung nasabi ko iyon, kahit na alam kong mali, hindi ko pinagsisihan.

Lumipas ang ilang mga araw, nagkaroon sila ng pagtatalo ng Bf niya. At ayun na nga nagkahiwalay sila. Masyadong nasaktan ang soulmate ko. Wala akong balak pumapel, pero ayaw ko rin nakikita siyang nalulungkot at nasasaktan , gusto ko lagi siyang masaya, gusto ko rin lagi nakikita mga ngiti niya, pakiramdam ko kasi siya ang pinaka magandang babae kapag nakangiti siya, kaya ayun, Ang feelingerong si kikilabotz na isang extrang hero, dumating at nagsilbing superhero to the rescue

Sa ilang buwan namin magkasama, naging masaya naman ako, as in sobrang saya. Marami kaming napuntahang ibat ibang mga lugar. Mga gagandang mga lugar, pero ang pinaka magandang lugar na napuntahan ko eh sa tabi niya habang tinitignan kong  nakangiti siya. Yung mga buwan na magkasama kami, para sa akin ito yung pinakamasayang buwan ng buhay ko.

Bumalik sa eksena ang boyfriend niya, unti unting lumabas ang katotohanan. Nung mga panahon na akala ko masaya  rin siya, nagkamali pala ako.Gabi gabi umiiyak siya at nangungulila. Sa mga panahon akala kong mahal rin niya ako gaya ng pagmamahal ko sa kanya. Akala ko lang pala iyon, kasi may iba pang laman ang puso niya at hindi ako yun.  Ayaw ko man, unti unti na akong nawawala sa eksena.

“pinipigilan ko ang sarili ko na mahalin kita, kasi ayoko balang araw na masaktan kita”

Hindi ko maintindihan ang ibig niyang sabihin kapag sinasabi niya iyan sa akin, Ang naiintindihan ko, yung nararamdaman  ng puso ko, parang balat ng letson  na madalas may kumukurot.  Kahit paunti unti kapag nagtagal masakit na rin. 

Hindi naman talaga ako sumusuko na mahalin siya, hanggang ngayon pangalan niya pa rin ang sinisigaw ng  puso ko, ngiti niya pa rin ang hinahanap ng mga mata ko,siya pa rin ang babaeng gusto mahalin ko  Pero anong magagawa ko, extra lang ako. Ang masaklap  kontrabida  ako pagdating sa pagmamahalan nila. 

At ngayong tuluyan na kaming nagkalayo, aaminin ko miss na miss ko na siya at wala akong kahit konting pagsisisi na minahal ko siya. Kasi ng dahil sa kanya nalaman ko, marunong pala magmahal ang isang kikilabotz.