i love you ipis ipis very much

para po sa mga hindi pa nakakabasa ng kwentong ipis ito po ang link
kabanata V: PAGBABAGO

KABANATA VI

MAGPAGAMIT 

Hindi ko mapaliwanag ang aking naramdaman nang narinig ko na nagsasalita ang lata. Lumipad ako papalayo, Mabilis na mabilis at hindi humihinto. Bahala na kung saang lugar ako dadalhin ng aking matitigas na pakpak. Pikit mata akong nagpakalipad- lipad. Anak ng putcha pagdilat ng aking mata. Andun ako sa may basurahan. Exactly the same place kung saan namatay si dalisay.

Tumigil ako sa pagwasimas ng aking pakpak. Napasandal sa may basurahan. Tumingala, Pinagmasdan ang pag-ikot ng elisi ng chande..chandelererer? Oo basta yun na yun. Isa, dalawa , tatlo, at mabilis pang nasundan ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. Kinuskos ko ang aking mata para tumigil sa pagluha. “ Bakit?” tanong ko sa sarili ko.

Bumalik ako sa may aparador, Sumilip, Tinignan ko kung andun pa yung nagsasalitang lata na nagpakilalang intsikticide. Damn. Andun nga. Tumibok nang napakabilis ang aking puso. Gaya ng pagtibok nito ng unang beses ko nakita ang ngiti ni Dalisay. Ang sarap sa pakiramdam. Kaya ko ubusin ang natitirang oras ng buhay ko kakatitig sa kanya.

Araw araw dumadaan na ako sa may aparador, Sumisilip, Tinitignan kung andun si intsikticide. Hanggang naging bisyo ko na pagmasdan ito araw araw. Minsan nakita kong umiiyak ang lata. Wala na akong nagawa, kusang gumalaw ang mga pakpak at paa ko papunta sa kanya at pinunasan ang kanyang mga mata

“Hi, can i help you?’’

“ bkit sino ka ba? huhuhuhuhu”

“ ako nga pala si lufet, nagkita na tayo once pero tinakbuhan kita. ”

“ oo naalala ko yon! Gago ka! Huhuhu”

“ im sorry kasi nung nakita kita may naalala ako eh”

“ no, ok lang. Hikhik”

“ pwede ko bang malaman ang dahilan ng iyong pagiyak?”

“ mahabang kwento”

“ handa naman akong makinig kahit gaano kahaba yan”

“mahaba ba ung ano mo? Yung ano mo? Yung pasensiya mo. ?(tapos nagsmile siya)

“ hahaha.oo naman. Minsan papakita ko sayo si Manuy ko, “

“ so bakit ka nga umiiyak?”

“matagal na kasing walang gumagamit sa akin eh”

“huwaaattt? Pwede ba magvolunteer? Ahahaha. Joke! “

“ no, i mean hanggang ngayon hindi ko pa alam kung ano talga silbe ko, Kung para saan ba talaga ako? Alam mo yun? Ever since nakatambak lang ako dito at walang gumagamit. Ikaw b alam mo na purpose mo sa life ”

“ nung nakita kita , alam ko na kung anong purpose ko.. ang alagaan ka” (pabulong kong sinagot)

“ ano? Hindi ko narinig!”

“ wala!, sabi ko andito lang ako sasamahan kitang alamin purpose mo. Sure kang ayaw mong magpagamit? Haha joke!”

“ uhmmm salamat ha?”

“ hehe. wag na u sad, Andito na me” (maipasok lang ang fan page. bwahahaha)

“ medyo nawala na lungkot ko”

“ so may friendster ka ba?”

“ wala eh , bkit?”

“ gusto kasi kitang maging friends eh, ok lng b? “

“ sure sure.. eh ikaw may facebook ka ba?”

“ meron kaso hnd ko binubuksan eh, bkit?”

“ coz i like you”

(nagtawanan kming dalawa)

Since that day. Naging magclose na kmi ni intsikticide.



Itutuloy....

tnx ate roanne for the pics ^_^

kabanta VII
kabanata VIII 
kabanata IX
kabanata X : ang pagtatapos